{"id":457,"date":"2018-01-04T13:25:44","date_gmt":"2018-01-04T13:25:44","guid":{"rendered":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/?p=457"},"modified":"2018-01-04T18:54:30","modified_gmt":"2018-01-04T18:54:30","slug":"nooit-meer-naar-chiropractor","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/nooit-meer-naar-chiropractor\/","title":{"rendered":"Nooit meer naar de chiropractor!"},"content":{"rendered":"

Mijn naam is Willian en ik woon in Harderwijk. In het dagelijks leven ben ik gastvrouw in een hospice. Dat dit laatste nog mogelijk is geworden zou je niet verwachten als je zag hoe ik de chiropractiepraktijk van Thomas en Igor binnen kwam. Liggend in een rolstoel, met zonnebril op en heel laag belastbaar. Ik zocht hulp bij Thomas, omdat ik een chronisch pijnsyndroom heb. Deze is ontstaan vanuit whiplash gerelateerde klachten door een autobotsing. Lange tijd had ik na de botsing in 2000 doorgewerkt totdat m\u2019n lijf in 2010 zei van je zoekt ‘t zelf maar uit.<\/strong><\/p>\n

Ernstige pijn en moeite met concentratie, geheugen en spreken<\/h2>\n

Zo kwam ik volledig bedgebonden in een revalidatiecentrum terecht met zeer ernstige pijnklachten. Mijn concentratie, geheugen en spraak waren aangetast, ik kon niet meer lezen, had last van tremoren, was ernstig vermoeid, kon mijn eigen hoofd niet meer dragen. Elke prikkel kwam binnen als een mokerslag, deed de pijn vlammen en maakte me beroerd. In het dagelijks leven gebruikte ik zware pijnmedicatie zoals morfine. In het revalidatiecentrum heb ik leren leven met de chronische pijn en eind 2013 sloot ik deze af. Weliswaar kon ik weer kleine stukjes lopen, maar verder waren de klachten er nog steeds.<\/p>\n

In de jaren tussen 2000 en 2010 was ik al bij de pijnpoli in het ziekenhuis geweest en had ik andere zorgaanbieders gehad. Zoals een andere priv\u00e9-revalidatiekliniek in 2001 en verscheidene fysiotherapeuten met ieder hun eigen inslag. Maar ook heb ik manuele therapie, ergotherapie, mensendieck, osteopathie en allerlei alternatieve therapie\u00ebn met de meest exotische namen gehad. En ook chiropractie. En die laatste heb ik geweten. Ik werd daar zogezegd in de volksmond gekraakt. Wat ben ik daar beroerd van geweest en meermalen ging ik zowat van m\u2019n stokkie. En het resultaat? 0!! Dat deed mij zeggen met mede het advies van de revalidatiearts: \u201cNooit meer naar de chiropractor!\u201d Dat ik ooit nog op die uitspraak terug zou komen had ik nooit gedacht. Maar niets was minder waar.<\/p>\n

Het werd mij steeds meer duidelijk, dat een groot deel van mijn probleem zich in mijn hoofd\/lijf op neurologisch gebied afspeelde.<\/p><\/blockquote>\n

In 2015 reed ik de praktijk van Igor en Thomas in, omdat ik hoopte dat zij iets voor mij konden betekenen op het gebied van lezen. Dit op advies van de osteopate die ik had en van iemand die deze therapie volgde. Ik was huiverig gezien de eerdere ervaringen. Maar met de verzekering van eerder genoemden op zak dat ze bij deze therapie mij fysiek niet zouden aanraken ging ik toch naar binnen. \u201cIk ben zo weer buiten als het me niks lijkt.\u201d, was mijn insteek.<\/p>\n

Behandeling en intensieve neurologische training<\/h2>\n

Ik werd prettig ontvangen door Thomas die middag en we kwamen in gesprek over wat eraan de hand was en ik stelde mijn vraag of hij hierin iets voor me kon betekenen. Thomas gaf een eerlijk antwoord en zette de deur open voor de intensieve neurologische training waaraan hij moest denken gezien mijn verhaal. Hij begreep mijn angst voor het \u2018kraken\u2019. En zei dat hij dat zeker niet zou doen.<\/p>\n

Bij de start van de therapie verbleef ik hele dagen in de praktijk. Korte momenten van inspanning werden afgewisseld met momenten van rust. Intensieve dagen kan ik je zeggen. Allereerst werd ik uitvoerig getest zodat we wisten waarop in te steken en later steeds te kunnen vergelijken met de nieuwe testen. In de therapie kreeg ik oogoefeningen met en zonder de computer. Er waren motorische oefeningen voor de grove- en de fijne motoriek, de oog-hand-co\u00f6rdinatie, balans en vestibulaire training en er was timing training met de interactieve metronoom.<\/p>\n

Neurologische therapie is keihard werken<\/h2>\n

De therapie was er niet alleen op de dagen in de praktijk, maar ook deed ik elke dag thuis mijn training alleen of met hulp van vrijwilligers. Oh wat ik afgezien tijdens de training. Het zweet gutste soms van m\u2019n hoofd. De klachten werden tijdens de oefeningen goed zichtbaar en het was normaal dat de pijn even toenam, maar gelukkig herstelde zich dat steeds tijdens het rusten. Het werd mij steeds meer duidelijk, mede door de goede uitleg van Thomas, dat een groot deel van mijn probleem zich in mijn hoofd\/lijf op neurologisch gebied afspeelde. Ook al voelde ik de pijn op een andere plek.<\/p>\n

Het was keihard werken. Maar hoe gaaf was het dat na verloop van tijd vooruitgang zichtbaar was. Ik werd langzaam langer belastbaar, kon meer en langere momenten rechtop zitten in mijn rolstoel. Zo kwam ik van start tot einde therapie, ruim een jaar later, vanuit horizontale positie naar verticale positie en werd meer lopen en zelfs fietsen, met hulp van de fysio (deze therapie heb ik naast de therapie bij chiropractie Harderwijk gevolgd vooral gericht op mobiliteit, co\u00f6rdinatie, conditie. De samenwerking tussen beide verliep goed.), mogelijk. De sensitisatie werd minder. De aanvallen van tremoren werden eerst meer, maar na verloop van tijd verdwenen ze volledig.<\/p>\n

Vermindering van de pijn en verbetering van concentratie en geheugen<\/h2>\n

van Ik kreeg letterlijk mijn leven voor een deel weer terug. Werd fitter en mijn conditie ging vooruit, omdat die zware vermoeidheid minder werd en zaken me minder energie kostten. Kon beter prikkels verwerken. Kon me beter concentreren, mijn korte termijn geheugen werd beter \u00e9n de pijn werd minder. Langzaam hebben we met succes ook ingezet op het minderen van de pijnmedicatie. En lezen? Ja, daar waar ik in eerste instantie voor kwam, werd ook weer mogelijk in de loop van de tijd.<\/p>\n

Na ruim een jaar ben ik gestopt met therapie. Wel ben ik oefeningen thuis blijven doen. En het mooie is dat ik nog zoveel verder gekomen ben. Ik geloof dat hierin nog meer heeft meegespeeld, maar dat zou te veel tijd vragen om te vertellen. Het mooie is dat ik nu weer deel uit maak van de maatschappij. Dat had ik niet durven denken. Zo tegen de verwachting van artsen in is dit het resultaat. Zo bijzonder dat ik nu zelfs weer vrijwilligerswerk kan doen en ik me ook op die manier nuttig maak. Ik kan weer sporten en musiceren, grote hobby\u2019s van mij. En spreek weer graag met vrienden af. En dan dit keer niet meer zij zittend bij mijn bed voor een half uurtje, maar gewoon gezellig op het terras in de stad. Wat ben ik blij dat ik ben teruggekomen op mijn \u201cnooit meer naar de chiropractor!\u201d<\/p>\n

Het juiste adres<\/h2>\n

Ik zou iedereen met dezelfde klachten adviseren om deze therapie te volgen. En ook zeker in deze praktijk. Maar wacht dan vooral niet zo lang met het volgen van deze therapie als ik. Weet dat het geen makkie is en de therapie meer vraagt dan alleen de therapiemomenten daar. Maar wil jij ervoor gaan, geloof me dan ben je bij deze heren op het goede adres.<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Mijn naam is Willian en ik woon in Harderwijk. In het dagelijks leven ben ik gastvrouw in een hospice. Dat dit laatste nog mogelijk is geworden zou je niet verwachten als je zag hoe ik de chiropractiepraktijk van Thomas en Igor binnen kwam. Liggend in een rolstoel, met zonnebril op en heel laag belastbaar. Ik…<\/p>\n","protected":false},"author":3,"featured_media":480,"comment_status":"closed","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":[],"categories":[13],"tags":[16,17],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/457"}],"collection":[{"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/3"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=457"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/457\/revisions"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/480"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=457"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=457"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/verbeterjebrein.nl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=457"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}